ഞാന്‍ ,
ഷെല്‍ഫില്‍ പാതിയോളം
ചിതലരിച്ച പുസ്തകം .
മരിക്കണമെന്നുണ്ട്
വടിയിലൂന്നി ,
തിമിരംബാധിച്ച കണ്ണുകളോടെ
ഏന്തി കിതച്ചുവരുന്ന
കിഴവന്റെ വിരലുകളാണ് മുടക്കുന്നത് .
ഓര്‍മ്മകളില്‍ ,
വെള്ളിവീഴുന്ന ചര്‍ച്ചകള്‍ ...
ആര്‍ത്തിപൂണ്ടെത്തിയ വിരലുകളും ,
എന്നെ നെഞ്ചോടു ചേര്‍ക്കാന്‍
മത്സരിച്ച ഉടലുകളും ...
വഴി പെരുകുന്നിടത്
എന്നെ മറന്നു നടന്നു നീങ്ങിയ‍വര്‍ ,
ചിതലിന് എറിഞ്ഞു കൊടുത്തവര്‍
അവര്‍ മടങ്ങി വരില്ല .
ഇന്ന് ,
ചിതലിനോടെതിരിട്ട്‌ നില്‍ക്കുന്നത്
ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ ആ വിരലുകള്‍ക്കായ്
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Nashttapedunna bandhangal...!
ReplyDeleteManoharam, Ashamsakal...!!
vaayichu enthezhuthanam ennariyilla......kshamikkoo njan niraashanaanu
ReplyDeletebandhangal....athu nashtapetumbole manasilavoo athinte vila..alle dr...nannayi...
ReplyDeleteennyum sradhikkumallo?
ഞാന്‍ ,
ReplyDeleteഷെല്‍ഫില്‍ പാതിയോളം
ചിതലരിച്ച പുസ്തകം .
മരിക്കണമെന്നുണ്ട്
വടിയിലൂന്നി ,
തിമിരംബാധിച്ച കണ്ണുകളോടെ
ഏന്തി കിതച്ചുവരുന്ന
കിഴവന്റെ വിരലുകളാണ് മുടക്കുന്നത് .
പുസ്തകങ്ങള്‍ക്കും അക്ഷരങ്ങള്‍ക്കും മരണമില്ല. അത് കാലത്തെ അതിജീവിച്ചു
മനസ്സുകളില്‍നിന്നും മനസ്സുകളിലേക്ക് പടര്ന്നുകൊണ്ടെയിരിക്കും.
നല്ല കവിത നന്ദി.
സ്നേഹപൂര്‍വ്വം
താബു.